Muhammed'den kabalık ve düşüncesizlik örneği

Bu başlıkta Muhammed'in sorunsuz ve aşık bir çifti sadece en yakın arkadaşlarından biri ayrılmalarını istiyor diye ayırdığından bahsedeceğim.

Ömer'in oğlu Abdullah anlatıyor:

"Bir hanımım vardı; birbirimizi de aşırı derece severdik; fakat babam Ömer, hanımımı sevmiyordu ve sonunda beni Muhammed'e şikayet etti. Buna karşılık Muhammed bana, 'Madem ki baban senin hanımını sevmiyor, sen de onu boşa' dedi. Bunun üzerine ben de hanımımı boşadım."

Birbirini deli gibi seven sorunsuz bir çifti-aşırı derecede sevip de huzursuz olunmaz herhalde- damadın babasının isteği öyle diye ayırmak doğru mudur?

Eğer birbiriyle sorun yaşamış olsaydılar Abdullah, aşıktık anlamına gelen "birbirimizi aşırı derecede severdik" ifadesini kullanmazdı. Ayrıca, Muhammed herkesin anlayabilmesi için bunu neden olarak belirtirdi ki pürüz olmasın, fakat öyle bir durum da yok. Görüldüğü gibi Muhammed'in belirttiği sebep sadece Ömer'in, oğlunun hanımını sevmemesi. Buna itiraz edecek biri Muhammed'in ağzından çıkan lafı inkar etmiş olur.

Olaya sadece sebep açısından itiraz etme imkanı olabilirdi, fakat sebep bizzat Muhammed'in ağzından sarfedilmiş, "Madem ki baban hanımını sevmiyor..." sözleriyle belli olduğuna göre bu itiraz gerçek dışı ve mantık dışı olmakla birlikte kaynakları yok saymaya denktir. Zaten alıntı yaptığım yazar bu olayı Ömer'in Muhammed'in gözündeki önemini anlatan bir örnek olarak sunmuş, kritiğe bile gerek duymamış, ben sadece kritik yaptım.

Daha iyi bir anlatım yöntemi olan örneklemeyle olayı apaçıklığa kavuşturacağım. Bir kadını seviyorsunuz, birbirinize aşıksınız, evlisiniz ve sorunlarınız yok. Fakat babanızın kıskançlığı ve otoritesi yüzünden onu bırakmak zorunda kalıyorsunuz. Ne hissederdiniz?

Son kaynakta belirttiğim ifadeye de dikkat çekmek istiyorum. Eğer bu olay göründüğü gibi olmasaydı Buhari ve Müslim gibi isimler boşanma konusunda bu örneğin İslam'a ve sünnete uygun olduğunu belirtmezlerdi.

Kaynakça:

1- Riyaz-üs Salihin, Diyanet terc., No: 331
2- Ahmet b. Hanbel, Müsned, 2/42
3- Ebu Davud, Edeb, 120, No: 5138
4- Tirmizi, Talak, 13, No: 1189
5- İbn-i Mace, Talak, 26, No: 2088
6- Hakim, Müstedrek, "Talak" bölümü, 1/197(Hakim bu eserde ayrıca bahsedilen olayın Buhari ve Müslim'in şartlarına uygun olduğuna vurgu yapıyor)